“Yaşam tesadüflerle oluşan bir yolda yürüdüğümüz zaman dilimi midir?”

Yaşam bir öyküdür
Dinlenecek bir şiir
Tırmanacak bir yokuş
Bazen de susulacak bir an
Çığlık atsan da
İsyanınla yansan da
Boşuna çırpınma
Ölüm yanı başında
Fikret Sezgin’in dediği gibi:

“Çocuk kaldı ellerim
Hâlâ oyuncaktayım
Yaşam dama tahtası
Bir kara bir aktayım
Bu dünya saltanatı
Son yolculuk dediler
Merakla bekliyorum
Her gece duraktayım...”